Dag 12 van Mazagon naar Villamanrique de la Condesa 94 km

Het was een prachtige ochtend, de zon scheen volop en afgaande op het eten van gisteravond beloofde het ontbijt veel goeds. De tocht van vandaag zou maar 60 km zijn waarvan de eerste 24 op asfalt langs een autoweg, dan 10km langs een verhard fietspad langs de boulevard en strand en daarna even afzien 26 km door natuurreservaat Donana over (dachten we) een onverhard pad. Maar er was geen andere keuze. De D-tour, alles over asfalt zou 240km zijn! Aangezien we aan het eind van het natuurreservaat een hotel hadden geboekt was dit wat het is. We schoten lekker op langs de autoweg en toen daar een einde aan kwam besloten we water en eten in te slaan  in het laatste dorp voor het reservaat. Gelukt en toen over de boulevard. De navi-apparatuur begon te piepen want we reden verkeerd. De bedoeling was blijkbaar dat we over het strand zouden moeten fietsen. In elke software zitten bugs dus dat zal nu ook wel het geval zijn. Na keurig 10km daar gefietst te hebben langs 100 verlaten hotels, het leek wel een spookstad, stopte de boulevard en begon de wildernis. We konden geen berijdbaar paadje vinden en de navi bleef maar volhouden dat de laatste 26km over het strand afgelegd moesten worden. We hebben een poging ondernomen, maar dat was kansloos met het gewicht van onszelf en de fietsen. Wanhopig aan een paar voorbijgangers gevraagd waar een taxi te vinden was, even vergetend dat we dan een soort vrachtauto nodig zouden hebben. OK, ff logisch nadenken dan. Conclusie: alle geboekte hotels op 2 na cancelen en dan maar richting Sevilla fietsen. Dat was voor nu even te ver dus via Booking een hotel gevonden in een dorp zo'n 45 km van Sevilla af. Heel veel kilometers langs een autoweg, dus dat schoot lekker op totdat we rechtsaf moesten want dat was volgens Google maps 20 km korter. We kwamen al vrij snel in een zandbak terecht maar besloten toch nog eventjes door te zetten want we gingen ook de bebouwing in. Maar het was een en al zand en het leek wel het Wilde westen. Geen mens te bekennen en alleen witte huizen, saloons en heel veel zand, oh ja, ook paard en wagen. Dat is daar een beter vervoermiddel dan een fiets bleek al gauw. Diana zei dat dat van het Wilde westen wel klopte omdat in Andalusie veel cowboysfilms worden opgenomen. Nou, daar waren we dus. De route gaf aan dat we een natuurpark in moesten. In onze naïviteit dachten we dat het dan wel een verhard pad zou zijn. Nee dus, het strand was nog beter begaanbaar. We deden toch een poging en kwamen 2 auto's met parkwachters tegen. Jaap vroeg, met zand in zijn handen, kan ik doorfietsen en is het begaanbaar? Is het niet als dit? Zij begrepen er natuurlijk niets van maar zeiden (in hun 4X$ wheels) dat het wel zou gaan. Misschien is het pad verderop harder? Al glibberend en veelal lopend de fietsen voortduwend gingen we verder om na een kilometer tot de conclusie te komen dat dit het niet was. De tijd tikte ondertussen ook door en om 6 uur wordt het donker. Besloten de weg terug te zoeken naar de A474 en niet meer van het asfalt af te wijken. Na nog wat uurtjes reden we uiteindelijk het dorp Vilamanrique de la Condesa binnen. Na nog wat geslinger vonden we een bospad wat niet veel vertrouwen in de goede afloop gaf. Gelukkig doemde uiteindelijk een mooi lodgehotel op waar we vriendelijk ontvangen werden. Op de teller? ruim 94 km. Morgen gaan we naar Sevilla en daar slapen we 2 nachten. Daarna op zoek naar een trein die ons, met fietsen naar Malaga wil brengen want vanaf Sevilla moeten we veel bergen over en dat avontuur gaan we niet meer aan. O  ja, vandaag bestond de lunch uit een banaan, een soort appelflap en ieder een half reepje. Het lijkt wel alsof onze lijven in een spaarstand zijn gaan staan door de avonturen van de laatste dagen. Deze regio van Spanje is volgens ons niet geschikt om op de navi te gaan fietsen. Je wordt constant van het asfalt afgestuurd en komt dan in zandbakken terecht. Niet te doen. Alle hotels op voorhand boeken is ook niet zo slim hier. In Portugal ging het een stuk beter.