Dag 25 van Brunswick (Georgia) naar Jacksonville (Florida)

De laatste fietsdag, in de eerste instantie zou het een kort ritje zijn van 65 mijl. Maar omdat de originele tour te gevaarlijk zou zijn heeft de leiding besloten een nieuwe route te maken die dan wel 75 mijl werd. Diana vond dat geen goed idee, maar helaas, ze moest wel. Dus om 6 uur ontbijt en 7 uur op de fiets.

De rit startte met een flinke klim een hele hoge brug op. Fantastisch uitzicht en we konden even uitrusten omdat Ken een lekke band kreeg tijdens de beklimming van de brug. 

Verder was het een eentonige rit die voornamelijk liep over de HW17, een lange rechte weg. Nadat we de Florida Stateline gepasseerd waren werd het wegdek zoals we in Nederland gewend zijn. Vast een rijke staat, dat Florida. Toen we bijna in Jacksonville waren riep Diana opeens dat we ( the International team) moesten stoppen. Jaap dacht dat ze weer eens naar de Ladiesroom in het bos moest, en keek verstoord om omdat hij net op stoom was om op kop te gaan rijden. Maar er was iets anders aan de hand. In de berm had ze een spandoek gezien met een welkomstwoord voor Arnold en Ken. Zoals echte mannen hadden die alleen maar oog voor de weg en waren er compleet voorbij geracet. Toch maar even gestopt voor een fotomoment. 

Op naar het hotel. Daar de fietsen gedemonteerd en met in totaal 3000 kilometer op de teller in de bikebags opgeborgen. Wij zijn er even klaar mee.

Met z'n allen lekker gegeten in een goed restaurant en daarna de afscheidspartij met cake en ijs. Ieder van ons kreeg een diploma en mocht nog een woordje zeggen. Onder ons waren een aantal zeer welbespraakte en humoristische figuren zodat het een leuk samenzijn was. Jaap begon zijn speech in het Nederlands maar switchte na een minuut over naar het Engels want hij had het idee dat ze er niets van begrepen. In het Engels brabbelde hij nog iets over het feit dat hij als alcoholist aan deze rit begon en nu volledig afgekickt was. Een minpuntje is wel dat hij nu verslaafd is aan fastfood. Diana had niet veel woorden nodig om de zaal met voornamelijk oude mannetjes te imponeren.

Morgen worden we opgehaald door onze vrienden Arnold en Ken uit Fernandina Beach. Zij hebben ons uitgenodigd om het mooie Amelia Island een dag te bezoeken.  

Dit was dan ons laatste verhaal op de blog. Elke avond een blog schrijven was naast het pittige fietsen soms best wel een opgave. Door al jullie reacties, appjes, mailtjes en aanmoedigingen was het toch leuk om te doen.

De laatste overpeinzingen van David op 3-09-2014

The Ride is coming to an end. Tomorrow will be 1,685 miles plus any wrong turns or other gains or losses. The end is just around the corner or just over the undulating hill.
We touched on animal sighting earlier, but never got to road kill. I feel sad about all the deer, cats squirrels, armadillos, birds, Not so much for the snakes. I do wonder why animals learn how to hunt, survive heat and cold, hide from dogs and hunters, and much more, but cannot learn in many cases crossing the road is not a good idea. The armadillos really seem to never make it more that 1-2 feet.
Bike safety includes hand signals. Everyone seems to agree on left turns which are a simple left arm out pointing to your left. Right turns seem to be a mixed bag. Many just point right with their right arm, but this seems to have many variations too numerous to cover here. There is also another favorite hand signal used by many riders where you put your hand behind your back. I think this signals some obstruction blocking the way on the left or right. Never really sure on this one. The most interesting hand signal is the way you alert the following biker about sand, gravel, manhole covers, drains and other road hazards. The hand signals for obstructions is some type of hand pointing. Some simply point. If it is a hazard that is over 2-3 feet the arm swings back and forth. In some cases the rider signals with a flicking of the hand. The flicking of the hand must be for a special type of hazard, or the biker is just shaking their arm  to get circulation back to the hands.
When riding with a water/rescue van, you need to notify the van if you need something. America by Bike asks the rider to tap his or her helmet if they need the van. This can be tricky because the van is moving with traffic, so you only have seconds to make this decision. Do I need water, when is the next scheduled stop, do I want to bother the van driver, especially when it is already past your position. If you do not need the van you wave your hand back and forth like an umpire does to signal the runner is safe. This signal is also telling the van driver you are ok. It seems more socially acceptable to say you are ok. Yes, I am ok, I am fine, when I may also be wishing the van would stop just to top off my water bottles and maybe get an extra bar. The rider new to long distance rides need to make sure they understand this complex system of signals to the vehicle driver and other riders. Yelling car back is the way to alert a car is coming, but it could also be cars back, truck back, van back, motorcycle back, or a big line of cares back.
This biking adventure opened my eyes to religion. We must have passed at least 500 to 1000 churches, Baptist, Methodist, Utilitarian, Zion, and tons more. It seemed that there was church at almost every corner. I will miss the churches.
Signs can be funny. We passed a funeral home offering full cremation services. When would you want a partial cremation? A restaurant we passed offered deep fried foods. What is the difference between fried and deep fried?
See you in Florida.

SEE YOU SOON !!

Jaap en Diana