Dag 10 Albellorello - Monopoli 50 km 250 mtr stijgen 650 mtr dalen

Vanmorgen ontwaakten we vroeg  in onze slaapmuts. We wilden op tijd vertrekken want we gaan lekker naar de kust. Eindelijk meer dalen dan klimmen. Na ons ontbijt in de wijnbar laadden we onze fietsen op met de bagage en gingen we op pad. De zon scheen volop en er stond geen zuchtje wind. Echt fietsweer dus. De tocht voerde Trullicity uit en we kwamen weer in een landschap van olijfbomen terecht. Een deel van de rit voerde over een echt fietspad langs mooie stukjes natuur en uitzichten op de Adriatische zee. In het begin was het nog veel klimmen maar hoe dichter we bij de kust kwamen hoe meer we naar beneden moesten zeilen. Op zich is dat dalen niet zo makkelijk als het op papier lijkt. Het wegdek is vaak slecht dus je moet constant manouvreren tussen de kuilen en bulten en daarbij controle houden over jouw fiets die met die bepakking graag gebruik maakt van de zwaartekracht. UIteindelijk kwamen we in Pulignano a Mare. Een lieflijk dorpje waar vele films zijn opgenomen omdat er kliffen zijn waar bovenop het dorp gebouwd is. Ook de zanger Domenico...... de zanger van de top Italiaanse hit "Volare" (oohoo) is daar geboren. We wilden even lunchen ( pranza is dat in het Italiaans) dus zochten we een terras op waar we ook goed zicht hadden op onze fietsen. Pranza was net mogelijk aldus de ietwat chagerijnig kijkende ober, mangiare (dat is eten) wel. Oke, zei Diana, dan gaan we eten. Na een heerlijk vers vissoepje en bijbehorende vino bianco gingen we verder. Om 2 uur kwamen we bij het adres van ons hotel in Monopoli aan. Helaas, gesloten tot 4 uur, pauze. We zetten de fietsen tegen een muur met de bedoeling het stadje rond te lopen en te wachten. Een oude man strompelde naar buiten om te vertellen dat de fietsen niet tegen de muur mochten staan. Een minuut later stond er een jonge dame die hetzelfde vertelde. Ze mochten wel middenop het terrein staan tussen een paar tafels, maar niet tegen de muur. Diana dacht, soms moet je de discussie niet aangaan en na wat gemopper haalde Jaap de fietsen van het slot en parkeerden we ze midden op het terrein. De oude man en jonge dame trokken de deur weer achter zich dicht en gingen weer volop genieten van hun uurtjes niets doen. Zo werkt dat in Italie. Na wat omzwervingen en een Aperol Spritz werden we alleraardigst ontvangen rond 4 uur en naar onze kamer gebracht. Dat blijkt een appartement ergens anders in Monopoli te zijn met een mooi balkon dat uitziet op het gezelligste pleintje in de oude stad. En... boven de plaatselijke ijssalon. Het spreekwoord de kat op het spek binden kan vertaald worden met Diana zit bovenop een ijssalon... Diana heeft ondertussen 2 ijsjes gehaald. Maar goed dat het maar 2 nachten is. Ondertussen hebben we ook contact met Jacqueline en Orjan die maar 20 minuten verderop zitten. Zij komen gezellig naar Monopoli, want met de auto is dat makkelijker dan met de fiets. Een wijntje op ons balkonnetje en een diner in een gezellig restaurantje op de hoek maakt de dag compleet. Morgen hebben we weer een rustdag, dus geen fietsavonturen. Het is een hoop gedoe vakantie. Allemaal op zoek naar de zon, heen en weer lopen op een pleintje, ijsje eten, lunchen, bier drinken, opfrissen, restaurantje zoeken, boekkie lezen en dan lees je opeens dat het toch allemaal zin heeft, want in het boek van Mark Twain "The innocents Abroad" uit 1869! staat: Reizen maakt een einde aan vooroordelen, onverdraagzaamheid en bekrompenheid. Daar zijn we het dan wel mee eens. Tot overmorgen.