Dag 17 Galipoli - Santa Maria de Leuca 52 km 160 mtr stijgen en 160 mtr dalen.

Omdat het warm is hier proberen we op tijd te vertrekken. Na het ontbijt in een soort bedrijfskantine waar we voor het eerst geen vers fruit hadden maar wel vers brood en scrambled eggs, gingen we op pad. We wisten dat we vandag een rit langs de kust zouden hebben dus was de goede richting zoeken een keer geen probleem. Het was een mooie tocht. De kust is hier wild met rotspartijen. Soms zie je wat mensen op de rotsen genieten van de zon, soms rijd je door een gezellig dorpje. We kwamen voor het eerst nog een stel vakantiefietsers tegen, zij hadden zelfs nog meer bepakking dan ons bij zich. Maar voor de rest waren ze heel ongezellig. De route liet ons over een echt fietspad tussen de rotsen rijden, dus niet over de provinciale weg met allemaal toeterende Italianen op je bagagedrager. Na een heerlijke espresso en wat versgeperste sinaasappeltjes (we moesten toch aan ons fruitquotum komen) fietsten we verder. Op het mooie pad vlak langs de zee kwamen 2 italiaanse vrouwen ons tegemoet. We vroegen of ze even een mooie foto van ons wilden nemen. Er werden 4 foto's genomen maar de lens wees helemaal de verkeerde kant op. Later bleek dat het totaal mislukt was, geen foto's te vinden op het toestel. Morgen maar weer proberen. We zijn bezig met het ronden van de hak van de laars. Vandaag dus de westkust. Het is hier genieten, niet al te toeristisch en vele mooie uitzichten op zeer mooie groen/blauwe zee. Wat ons opviel is dat het hier een stuk rijker lijkt dan de kust boven Galipoli. Er ligt ook veel minder vuil langs de weg. Na 52 km, met diverse fotostops, die we dan maar zelf hebben gedaan, en waarbij die 160 meter klimmen dus in de laatste 5 kilometers waren gepropt fietsten we Santa Maria de Leuca binnen. Het meest zuidelijke puntje van de Italiaanse hak. Deze plaats is in het verleden ook veel door de Grieken bezocht en je ziet de invloeden in de bouwstijl. Er schijnt hier ook een soort combinatie van Grieks en Italiaans gesproken te worden. Dat horen wij natuurlijk niet, we zijn al blij als men 3 woorden Engels spreekt. Ons hotel is een ware verrassing. Mooi gelegen op een heuvel met lekkere grote loungebanken, mooie witte wijnen en gegrilde tonijn als lunch. Aan het eind van de middag lekker langs de boulevard gewandeld en genoten van een heerlijk Italiaans ijsje, want ook daar zijn alle Italianen goed in. Kortom we hadden een heerlijke relaxte dag. Dat is maar goed ook want morgen staat er een pittige rit op het programma.