Dag 11 Rustdag in Monopoli e 12 naar Ostuni 46 km 320 mtr klimmen, 120 mtr dalen

Gisteren hadden we een rustdag. Dat hebben we ook in de meest letterlijke zin opgevat. Na het ontbijt mochten wij meelopen naar een garage om onze fietsen te halen. We hadden 1 fietstas en onze rugzakjes gevuld met badlakens, zonnebrand,  en water en e-readers en fietsen naar de zuidkant van Monopoli. Bij de eerste beachclub parkeerden we de fietsen, bestelden 2 bedjes en een parasolletje en gingen heerlijk rusten. Jaap heeft een heel boek uitgelezen, Diana een half (maar dat was ook 2 keer zo dik). Jaap is niet eens in zee geweest, Diana natuurlijk wel. Kortom... lekker relaxed. Vanmorgen echter stond de wekker op half 8 en zaten we om half 10 op de fiets naar Ostuni. De witte stad. De tocht voer eerst langs de kust met uitzicht op de Adriatische zee, beachclubs, openbare stranden met Italiaanse families en oude echtparen en hier en daar een dorpje. Nog even een fotostop bij het hotel waar Jacq en Or hadden gelogeerd en een espresso en hup weer door, rustig peddelen. Na 25 km was het uit met de pret en moesten we het binnenland in. Dus weer klimmen. Toch was dit geen straf. We hebben al eerder verteld dat we veel door olijfboom gaarden fietsen. Toch zijn we nu in de buitencategorie aangeland. Nog even wat feitjes over de olijventeelt in Puglia. In Puglia wordt 40% van de Italiaanse olijfolie geproduceerd. In het gebied tussen de Adriatische zee en Ostuni vind je de oudste olijf boomgaarden. Vele bomen zijn honderden jaren oud. Ze zien er dan ook uit als beelden. De bomen zijn grillig en vervormd door alle tijd heen. Ze hebben dan ook een monumentale status. Wij fietsen dus door een soort beeldentuin waar je elke keer weer verbaasd staat over de vorm van de bomen. Een diep respect als je bedenkt wat die allemaal hebben overleefd. Na een fikse klim, want Ostuni ligt als elke Italiaanse stad boven op een berg, kwamen we aan op een mooi plein waar we lekker konden luchen. Daarna naar ons hotel in het oude centrum. Nadat we lekker opgefrist waren gingen we de stad in en vielen van de ene in de andere verbazing. De stad Ostuni heeft 3 kleuren, alle gebouwen zijn wit, je kijkt uit over een groene zee van olijfbomen met in de verte het blauw van de Adriatische zee. In het stadje zelf vind je de ene na de andere gezellige loungebar. Kortom, we voelen ons hier wel thuis. De fietsen staan in een grot onder het hotel om ook even uit te rusten voor de dag van morgen.