Dag 18 Santa Maria de Leuca - Otranto 52 km 765 mtr stijgen 665 mtr dalen

Zoals jullie weten lopen de temperaturen erg op in o.a. Italie. En dan hebben we het niet over politiek en sport maar het weer. Wij wisten dat we een pittige tocht voor vandaag op de rol zouden hebben dus om exact 9 uur fietsten we weg vanaf ons heerlijke hotel. Dat was maar goed ook dat we vroeg op pad gingen want de eerst 5 km gingen steil omhoog. Het te bereiken punt was dan ook de vuurtoren van S.M. Leuca. Vanaf die plek kan je over het water kijken en bij goed weer zien dat de Ionische zee botst met de Adriatische zee. Dat geluk hadden we dan niet maar het uitzicht vanaf dat punt was fantatstisch, dus de klim waard. Naar beneden en op zoek naar de route. We moesten rechtsom direct de hoek om. daar stond een groot bord. In het Italiaans en in het Engels; "Deze weg is afgesloten voor zowel voetgangers als fietsers vanwegen een reparatie aan een brug" . Verder niets. Geen omweg suggestie, geen uitleg waar je dan wel kan fietsen. Niente. Na wat gemopper van beide kanten verdiepte Jaap zich op zijn Navi om te kijken hoe we verder moesten. Diana ging maar eens op zoek naar de hulp van onze Google vrienden. We kwamen er niet uit. Gelukkig nemen we ook altijd een ouderwetse kaart mee, deze gaf duidelijkheid. Als we via Google maps een dorp 7 km verderop in zouden tikken dan kwamer we er wel En dat klopte. Na een mooie rit door de bergen kregen we beide op onze navi's de melding "koers gevonden". De weg voer verder langs de kust met fenomenale uitzichten op de Adriatische zee en de kliffen. Soms fietsten we door gezellige badplaatsjes waar iedereen lekker aan het water lag. Het was wel veel klimmen en dalen dus hard werken. Om een uur of 12 hadden we nog geen 25 km achter de rug. Misschien verstandig om even een pauze in te lassen en een broodje op een terras te eten? Jaap keek wat verstoord, maar vond het toch wel een goed idee. Na een fruitsapje en een sandwich met tonijn gingen we verder. Nog 3 klimmen te gaan. Het werd steeds warmer. Gelukkig hadden we nog wat water bij gekocht. De eerste klim was lang en er stond geen zuchtje wind, totdat de top bereikt werd. Even in de wind staan, water drinken, motiverend muziekje opzetten en doorpeddelen. We werden wederom getrakteerd op fantastische uitzichten, dus het was de moeite waard. Om 3 uur fietsten we Otranto binnen. We vonden ons hotel waar we zeer vriendelijk ontvangen werden. We zitten in een oud klooster, met kapelletje. Gelukkig ook met koude biertjes. Vanavond Otranto in wat een klein badplaatjes blijkt te zijn met een gigantisch kasteel, heel veel toeristen  en daardoor vele gezellige restaurantjes en terrasjes. Morgen staat er een rondrit op het programma. We hebben besloten dit niet te doen omdat het 40 graden wordt en een ligbedje met parasol en een goed boek aan het strand ons een stuk gezonder lijkt. Er komt morgen dan ook geen fietsverhaal, we nemen de laatste rustdag van deze reis.