Dag 9 Alberobello loop 50 km 500 mtr up and down

Dat heb je met rondjes. We mogen 2 nachten in onze slaapmuts slapen dat is best relaxed omdat je dan niet alles op je fiets moet binden 's morgens en je zonder bagage fietst. Toch gaf Komoot de route als zwaar aan, en dat klopt wel. Veel klimmetjes en afdalingen. Maar aan de andere kant vele mooie uitzichten. We verlieten Alberobello rond een uur of 11 en waren vrij snel in een landelijke omgeving. Het leuke van fietsen is dat je ook ruikt waar je langs fietst. De kruidige geuren van de veldbloemen en de penetrante geur van de waterzuivering. We hebben het er al eerder over gehad, het vuil langs de weg. Wij hebben best wat rondgefietst in Europa en wat andere plekken op de wereld, maar de hoeveelheid afval die wij hier langs de weg zien is echt verschrikkelijk. Dat valt je dus alleen maar op als je op de fiets zit, met de auto raas je er teveel voorbij. Wij zorgen er natuurlijk voor dat we zelf niets achterlaten, maar je zou bijna een mail sturen naar de Europese Commissie hierover. Het is dat Jaap bijna gepensioeneerd is maar anders hadden we een startup begonnen om die bende duurzaam op te ruimen. Maar goed, over naar de positieve zaken. De uitzichten vandaag waren fantastisch. We belandden na 20 km in een stadje genaamd Franca Martina. Een mooi stadje op een berg met een mooie kerk waar wederom een mooie Italiaans bruidspaar uitkwam. Daarna fietsten we door over kleine weggetjes. Overal zie je hele en halve Trulli's. Vele zijn afgebouwd maar vele ook niet. Het aantal half afgebouwde huizen valt echt op. Soms zie je dat er nog wel gewerkt wordt, vaak lijkt het totaal opgegeven om er nog iets van te maken. Nog even de geschiedenis van de Trullo. In de 17e eeuw was er een Napolitaanse koning die belasting wilde heffen op huizen. Dat wilde de bevolking niet betalen dus bouwden ze hutten van stenen zonder cement en fundament. De Trullo. Deze kon dan snel afgebroken worden tot een hoop stenen zodat er geen belasting betaald moest worden. Vele staan er nog steeds. Het barst er van.

Oke, de fietstocht. We horen ook vaak blaffende honden als we langsfietsen, want fietsen is hier (misschien vanwege de heuvels) toch wat vreemd. Vaak zitten die honden achter een hek, soms ook niet zoals vandaag. Ergens in het boerenland fietsten we een heuvel op en 4 honden kwamen blaffend de weg op gerend. Ze leken het gemunt te hebben op de kuiten van Diana. Gelukkig hebben we wat ervaring en dus sprong Diana soepeltjes van haar fiets en plaatste het rijwiel tussen de honden en haarzelf. In volle verbazing dropen de honden af, zeker nadat Jaap al grommend en heel booskijkend teruggereden kwam. Held! Eind goed al goed, niet wegfietsen maar laten zien wie de baas is. Na nog een 30 tal kilometers bergje op en af onder andere langs Locorotondo, jazeker een plaats met een paar rotondes, kwamen we weer aan bij onze puntmuts. Morgen lekker naar de kust en dat is vooral naar beneden.