Dag 3 Van Lissabon naar Brejos da Caregueira de Cima 40 km gefietst

Gister was het een superdag in Lissabon maar het was toch een beetje wachten totdat de "wedstrijd" zou beginnen. Vanmorgen was het dan zo ver. We gaan nu echt op pad. Eerst de fietskoffers ergens onderbrengen in het hotel en de tassen goed inpakken zodat alles op de fiets mee kan. Het paste net niet, dus ook onze jassen maar achter gelaten in het hotel. De fietsen waren even verstopt maar kwamen toch snel tevoorschijn. Nog wat lucht in de banden, alle electronica erop en en route. Omdat we gisteren al op onderzoek waren geweest was de weg naar het station Roma Areeiro, waarvandaan de trein ons naar Setubal zou brengen, goed te vinden. Dit ging super. Kaartje uit de automaat (een tegelijk) en direct inchecken op de automaat. Op zoek naar de lift die ons om de beurt met fiets en al naar boven brengt. We hadden geen idee wanneer de trein zou komen. Diana als eerste omhoog en zag daar de trein staan die op het punt stond te vertrekken. De conducteur zag haar gelukkig uit de lift komen dus ze kon nog net mee. Toen Jaap boven kwam gingen de deuren bijna dicht maar gelukkig stak Diana daar een stokkie voor en stapte al pratend tegen de conducteur het perron weer op. De conducteur stak ook zijn hoofd weer naar buiten en keek achterom in het paniekerige gezicht van Jaap en liet hem gelukkig nog instappen.Dat lukte maar net, met het zweet op het voorhoofd zaten we in de trein. Verder helemaal top, je kunt gewoon je fiets meenemen in de trein, hoeft daar geen extra kaartje voor te kopen en een uur later sta je in Estubal. Dat scheelt 3 uur klimmen. In Estubal vonden we snel de ferry die ons naar de overkant kon brengen en we een Engelsman met een paar tyrips konden helpen. Op pad naar het eerste hotel. We fietsten langs een soort E10 waar er af en toe een auto voorbij scheurde. Maar het was gelukkig niet druk. Onderweg zag Jaap een bord dat verwees naar een restaurant en we heerlijk konden lunchen aan het strand. Het hotel was nog maar 10 km verderop. Daar aangekomen was het wel even schakelen. Ergens in een bouwput staat een nieuw gebouw dat potdicht zat. Na wat heen en weer gebel kwam er een oude dame tevoorschijn die in het Portugees vertelde dat we de hoek om moesten. Daar werden we in het Engels via de telefoon te woord gestaan en werd ons verteld dat we de enige gasten in het hotel zijn. Er is niets te eten of te drinken en niemand aanwezig. Niet gehinderd door dit alles, want kamer is schoon en ruim en we hebben tenslotte een fiets, zijn we maar op zoek gegaan naar een winkeltje dat we dankzij Google maps vonden. Toch maar op zoek naar een strandtent. Maps stuurde ons op pad naar een visrestaurant ergens in een bos. Maar we kwamen in een grindbak terecht, dat was niet helemaal de bedoeling. Dan maar naar de zee gereden waar volgens onze meereizende digitale hulpmiddelen geen horeca aanwezig zou zijn. Jaap had er echter wel vertrouwen in (de omgekeerde wereld!) en je raadt het al, daar stond weer een fantastische strandtent. Helaas hadden we in strandtent 1 al te veel gegeten dus hebben we het alleen maar bij een flesje wijn gehouden. De zon gaat al vroeg onder dus zijn we van plan 's ochtends wat eerder op de fiets te stappen. Nu staan we voor de keuze, gaan we weer in het donker op pad naar een restaurant 3 km verderop langs die drukke weg, of eten we wat brood met kaas en wijn dat we in het winkeltje veroverd hebben. Morgen hoor je wat het geworden is.