Dag 10 St Ulrich- Molsheim 73 km

Wakker worden in een klooster is toch anders dan in een hotel of op een camping. Het zet je tot nadenken en als Jaap dan regelmatig zegt: "Vakantie is afzien" ga je daar over filosoferen. En inderdaad, het is (soms) afzien. Het troosteloze Noord-Frankrijk waar je je al fietsend langs het spoor afvraagt waarom er geen hekken staan omdat ieder zich daar voor de trein zal werpen uit pure wanhoop, brengt je niet in vrolijke sferen. Maar zoals in vele reacties al aangegeven, aan alle ellende komt een eind. Dus na een heerlijk ontbijt, geserveerd door de Kloosterbeheerster stapten wij vol goede moed op de fiets. De door Jaap geplakte band was niet leeggelopen, het zonnetjes scheen en de omgeving was mooi. Na wat heen en weer gepraat of we nu mnaar links of naar rechts moesten  (wat voor Diana sowieso al een prob[eem is) bracht Google Maps uitkomst en gingen wij richting de Elzas. Eerst nog even een culturele tussenstop in Sarrebourg waar het grootste glas in lood raam van Europa zich bevindt dat door Chagall gemaakt is, en voorzien van Pain rasin en Baquettes voor de lunch vervolgden wij onze weg. En we moeten zeggen, de Elzas is een stuk gezelliger dan het noorden. We kwamen vele ooievaren tegen, reden langs kanalen met vakantievierende mensen op Le boats (wij blij dat we op de fiets zaten want dat gaat een stuk sneller) en werden bijna gekopt door een laagvliegende buizerd. Na wat klimmen in de eerste 40 km (waar we op advies van de schrijver van het boekje een colletje ontweken hebben) en dalen in de laatste kilometers belandden wij in Molsheim. Dat klinkt Duits maar is Frans. Op de Municipal hadden ze nog een mooie plek voor ons, dus tentje opbouwen en Diana de matrassen oppompen etc... Jaap naar de Super U om koud bier te scoren. Dat was daar niet te krijgen dus Jaap wilde langs de kassa weer weg. Dat kon niet, naar een speciale uitgang waar Jaap werd gefouilleerd want het was toch wel gek dat je in een Super U niet kon slagen (bovendien zag Jaap er wel een beetje als een zwerver uit). Met lege handen terug naar de Diana op de camping. Zo snel mogelijk naar Centre Ville waar we op een mooi plein lekker genoten van super salades en Elzasser Riesling. Het begint bijna op vakantie te lijken. We hebben, na de ervaringen van de afgelopen dagen, wel besloten de Zwitserse bergen te laten voor wat ze zijn en een stukje met de trein vanaf Basel naar Lugano te gaans. Met een kale fiets is dat klimmen best te doen, maar met 25 kg bepakking is dat vrij lastig. Morgen naar Bergheim (ook Frankrijk), camperen bij de wijnboer.