Dag 17 Carvacio - Passirano 85 km

Na het wakke worden in Fawlty Towers en genoten te hebben van een echt Italiaans ontbijt  koffie, droog croissantje en jam) hebben we de fietsen weer opgeladen en zaten om half 9 op onze Titanium rossen. We waren expres zo vroeg vertrokken omdat we wisten dat we een flinke rit voor de boeg hadden. Dit begon al goed met een stevige klim, met haarspeldbochten naar Bergamo die volgens het boekje 1.4 km moest zijn maar in de praktijk 3 km was. Na koffie met taart in de Centro Alto van Bergamo al zigzaggend tussen de vele toeristen naar beneden. De route leidde soms langs drukke wegen maar ook vaak door natuurgebieden  die dan weer een onverhard fietspad hadden en we extra geconcentreerd moesten fietsen. Na 50 km en wederom een lang onverhard pad kwamen wij in een dorpje aan met 2 barretjes. Tijd voor een verfrissend drankje want het was 38 grafen en er kwam een klimmetje aan.. Dus fietsen op het  terras en Jaap naar binnen om 9 flessen water en frisdrank te halen. Diana gaat even zitten om uit te rusten en Jaap stapt vrolijk het terras op, totdat zijn oog op de lekke achterband van Diana valt... wel gvd...  lekke band nummer 6! De 4 Italiaanse mannetjes op het terras vonden die 2 Hollanders wel erg komisch maar hadden ook zeker medelijden. In de schaduw van het terras werd de fiets van Diana op de kop gezet  en het achterwiel vakkundig gedemonteerd. Er bleek een glassplinter in de achterband te zitten. Nieuwe achterband er in en pompen. Jaap was niet tevreden. de nieuwe band liep weer leeg. Binnenband er weer uit Langzaam maar zeker bevonden we ons in een scene uit Pulp Fiction. Bar met Chinese eigenaresse, 4 rare Italianen die zich overal mee bemoeiden en een nieuwe achterband die ook lek leek te zijn. Jaap al vloekende  de band er weer uit en de 2e reserveband erin. Diana had zo haar twijfels en liep met de afgekeurde band  de bar in. Eerst langs de Chinese met Lottoformulieren, daarna langs de gokautomaten op zoek naar het toilet om de band te controleren. De bar had een achterdeur met een bordje toilet, eenmaal open, stond Diana weer buiten. Maar vond daar wel een emmer. Even verderop vond ze ook de toiletdeur zodat er water getapt kon worden en de band gecontroleerd. Deze was dus niet lek!. Met de band weer door de bar terug, nagestaard door de Chinese en de gokautomaat verslaafden, vertelde Diana aan Jaap het goede nieuws. Na veel gedoe zat uiteindelijk het achterwiel weer op de fiets en konden we de rit verder vervolgen. Wij dachten de laatste kilometers rustig vlak te verrijden, maar niets was minder waar. Vele klimmetjes op soms onbefietsbaar pad was ons deel. We zijn een paar keer afgestapt om maar te lopen. De laatste 10 km waren pittig omhoog en we waren blij dat we uiteindelijk ons B&B gevonden hadden. Dat is niet altijd eenvoudig. Op een gegeven moment zei Diana "nu ben ik het zat". Dat kwam omdat Jaap zei "jij zei dat we linksaf moesten". Dat vatte ze te persoonlijk op. Jaap bedoelt dan die fietscomputer die ze op haar stuur heeft. Alles weer bijgelegd en na een klein zoentje weer op pad. een uur later werden we hartelijk ontvangen in een hele mooie Italiaanse villa en hebben een heerlijke gekoelde kamer. Daarnaast bleek dat de gastvrouw ook voor ons wilde koken, dus we hoefden niet op pad voor het avondeten en de witte wijn. Na een heerlijk Italiaans maal met een paar wijntjes keken we toch tevreden terug op deze best wel zware dag. We zijn tenslotte 9 uur onderweg geweest in de hitte . Morgen naar het Lago di Garda, dat is dus echt vakantie..