Dag 12 18 juli 2022 Wassungen - Hettrick 75 km

Om 07.15 ging de wekker van Jaap, hij had zichzelf de taak gegeven om de boodschappen voor het ontbijt te doen. Want ook dat is elke dag weer een uitdaging. Tenminste, als je niet in een hotel slaapt. De supermarkt was 300 meter de berg af, dus dat was geen probleem. De achterband van Diana was toch weer zachter geworden in de nacht, dus toch een lekje? We kozen om deze op te pompen en te zien wat de dag zou brengen. Uiteindelijk zaten we om kwart voor 10 op de fiets. We wisten dat het een lange rit zou worden dus we trapten de kilometers vrolijk weg onder het genot van de top 2000 die uit de speaker schalde. De route voer vanaf Wassungen langs de Werra over mooie fietspaden met verre uitzichten. Soms kwamen we picknicktafels tegen waarop een plantje en een kleedje stond, een huiselijk gevoel langs het fietspad. Op een gegeven moment werden we ingehaald door een man op een zelfgebouwde electrische fiets waarop hij 500 km kon fietsen zonder te trappen. Die omvang had hij ook. Hij bleef dus zonder te trappen 15 km met ons mee fietsen en slap ouwehoeren. Hoe zou dit eindigen? Hij was overduidelijk zeer eenzaam. Maar hoe gek was hij? Had hij een wapen in zijn tassen zitten, aan dat soort dingen ga je (gaat Jaap) denken. Na een tijdje zagen we gelukkig een plek waar we konden stoppen om wat te drinken. Wil jij ook wat? Nee, dat wilde hij niet. Jaap kreeg een Thuringer cola die niet naar cola smaakte. Diana een sinas, die ook niet veel van sinas weg had. We dronken het deels leeg en gaven aan dat we weer verder moesten. Gelukkig bleef hij daar zitten. De eerste kilometers aldoor in ons spiegeltje gekeken of hij weer niet zou opdoemen op zijn superbike, want dan zit je echt in een horrorfilm in dat niemandsland. De wereld heeft vreemde kostgangers. We fietsten verder, een beetje vals plat, dat zien we tegenwoordig alleen maar aan onze kilometertellers want dan ga je maar 16 km per uur ipv 20, verder merk je er niets meer van. Uiteindelijk kwamen er toch een paar gemene klimmetjes. Met een temperatuur van 28 graden is dat best werken. De route had ook best wat uitdagingen het was ook niet altijd duidelijk waar te gaan.  De Garmin van Diana gaf linksaf, maar daar was geen weg. Jaap weer terug, nee we moeten daarheen, nee we moeten hier heen, je kent het wel. UIteindelijk vroegen we het aan een man die langs liep en hij wees ons op een piepklein bruggetje (2 meter lang en 65 cm breed) dat we volkomen gemist hadden en  uitliep op een piepklein fietspad. We fietsten verder naar Bad Rodach, berg op en berg af, want daar zouden we slapen toch?  Helaas, fout gekeken op Booking.com, we moesten naar Hettrick, 3 km van Bad Rodach, bergop! Diana was al op zoek naar een alternatief, maar Jaap reed stug door. We belandden in een mooi appartement en op loopafstand was er een Grieks restaurant... dat ook wat yoghurt voor het ontbijt van morgen kon regelen. De achterband van Diana was aan het einde van de rit wel wat zachter, maar niet zoveel dat we een banden wissel  aangaan. Gewoon oppompen en morgen weer verder kijken.