Dag 7 13 juli 2022 Attlen - Bad Karlshafen 81 km

Onze hersenen maken overuren. Volgens onze alom bekende neuro-professor Erik Scherder is dat van levensbelang. Blijf niet altijd wandelingetjes en fietstochtjes maken rondom Edam, maar zet je brein aan het werk en zoek nieuwe omgevingen op, want dan ontstaan er weer allerlei nieuwe verbindingen in je hoofd. Nou, daar zijn wij nu mee bezig. Inmiddels hebben we wel genoeg landerijen en uitgestorven dorpen gezien waar nog heel veel dicht is vanwege corona. Na een pittige rit met vele klimmetjes, waarvan er een 10 km lang duurde, 8% stijging had (Diana vroeg zich al af waar de Bahnhof was, maar we zaten midden in een bos, dus het was doortrappen), zijn we inmiddels geland op een 4-sterren camping aan de rivier Wesel bij een Barok dorp en een rondvaartboot. Deze gaat 8 minuten stroomafwaarts en weer 9 minuten stroomopwaarts. Een belevenis, waar wij helaas geen tijd voor hadden. Tent op zetten en dat soort dingen. Wel zojuist in het witte Barokke dorp rondgewandeld. Eigenlijk weinig verschil met onze zieltogende winkelstraten buiten de randstad. Vergane glorie. Zo zagen we een hengelsport-winkel die overgenomen was door de spinnen en waar de eigenaar waarschijnlijk dood achter de toonbank lag.  We zijn maar laf doorgelopen, geen zin in politieverhoren. Toch nog wel lekker gegeten op een terras waar in ieder geval nog 2 mensen zaten. Dit bleken de eigenaren te zijn. Jaap voelde zich in de (s)(z)eik genomen, maar draaide wel bij want het was wel een leuk stel, de man naar de keuken en de vrouw in de bediening. Twee oude hippies die nog wat van die stad proberen te maken. Morgen door naar de volgende camping, want volgens het boekje is dat daar wel leuk. We vertrekken wel iets later want Diana heeft een kettinkje in de reparatie bij een Goldschmeide. Ze moest e oude man wel nog even lief aankijken want anders hadden we er 2 dagen op moeten wachten. Maar of we dat gedaan hadden...