Dag 4 Castel del Monte - Matera 70 km

Nog even terugkomen op het diner van gisteren. Gelukkig was het geen oude dame met een trolley maar een vriendelijke Italiaanse dame die voor ons ging koken. En ja, alleen voor ons want wij waren de enige gasten van de Agriturismo. Onze gastvrouw sprak geen woord Engels, maar gelukkig had ze haar zoon ingevlogen die deze taal wel beheerste. Nadeel, je komt niet meer van hem af. Voordeel, je leert weer veel van de wereld waar hij in leeft. Het eten was heerlijk, een stevig  Italiaans 4 gangen diner dat erg verzorgd was. Een flesje van de plaatselijke wijn erbij en we sliepen als roosjes. Dat was wel nodig want voor vandaag stond een rit van 70 km op  het programma. We hebben dat nog uitgebreid bestudeerd. De eerste 10 km dalen, dan 25 km klimmen, dan weer 30 km een beetje op en neer om uiteindelijk weer 5 km 10% te klimmen. Onze conclusie, we moeten vroeg weg want dan hebben we in de ochtend in ieder geval de eerste 35 km gehad. Dus in ons beste Italiaans gevraagd of we om 8 uur konden ontbijten en om half 9 zaten we op de fiets. Het was best pittig want in de eerste 45 km was geen enkel dorp of stad te bekennen. Wel mooie landschappen met wilde bloemen en wijnranken. Als je dan op de fiets zit zie je ook wat voor vuiligheid onderweg gedumpt wordt. Strijkijzers, schoenen, jassen, aardappelen, we hebben van alles langs de weg zien liggen. Het klimmen was pittig, maar dankzij het vroege uur viel het mee. Om 12 uur fietsten we Altamura binnen, de enige stad onderweg. Diana de supermarkt in om extra water in te slaan en Jaap buiten passen op de fietsen. Diana wilde nog even een Cafe Leccese scoren.  Dat is een drankje bestaand uit ijsblokjes, amandelmelk en een espresso. Goed voor de dorst op warme dagen. Jaap mopperde wat, onzin allemaal en hij hoefde dat niet. Gelukkig is Diana soms eigenwijs, dus 2 cafe Leccese gekocht. O, toch wel lekker.... Na Altamura vervolgden we onze weg naar Matera. Het laatste stuk was zwaar, het was heet, geen zuchtje wind dus Diana ging die heuvel van 10% maar lopen. Uiteindelijk fietsen we lags ons hotel dat eraan de buitenkant wat vervallen uitzag. Daar werden we mooi op het verkeerde been gezet. Een alleraardigste jonge Italiaan bracht ons naar de achterkant van het hotel met uitzicht op de oude stad Matera waar James Bond in No Time to Die nog heeft rond gescheurd. Een fantastische kamer met een fantastisch uitzicht. Onze vrienden Jacqueline en Orjan zitten hier ook dus we hebben lekker geborreld en gegeten. Morgen hebben we rustdag, dus geen fietsverhaal. Matera is te mooi om zomaar te verlaten.  Overmorgen zijn er er weer.