Dag 2 Giovenazzo - Trani 30 km

We konden rustig aan doen vanmorgen, want maar 30 km te doen vandaag. Maar er was nog wel een utdaging. Alle bagage moest nog vanuit de reistas in de fietstassen en de houder voor de stuurtas moest op beide fietsen nog gemonteerd worden. Kotom, om 8 uur ging de wekker en om half 9 zaten we aan het ontbijt. Na het ontbijt eeerst de hele boel overpakken, dat ging vrij snel en om 10 uur gingen we de uitdaging met de stuurhouders aan. Eerst een filmpje op joetoep kijken waar de presentator precies op het cruciale moment zijn hand houdt zodat je niet kan zien waar dat ijzerdraadje nu in moet. Diana bedacht, we zijn niet dom, dit kunnen we best zelf verzinnen. En inderdaad een uur later en veel gemopper verder zaten de houders op de sturen. Nog even vers water halen in de stad, de ene navi houder verplaatsen naar een andere fiets. Een nieuwe houder plaatsen op de fiets van Jaap... gedoe, dus om half 1 vertrokken we. De kunst  bij zo'n start is de juiste richting op fietsen..... dat duurde ook een kwartier met heen en weer gerij en flinke discussies. Uiteindelijk werden we het eens en fietsten we met de Adriatische zee naast ons richting het noorden, De kust was mooi, Petrol blauw met overal lekkere strandtentjes, afgewisseld met olijfboomgaarden. Hier en daar een vervallen boerderij te koop en altijd een lekker zeewindje op de kop. Kortom een relaxte rit zonder gedoe. Om half 4 fietsten we Trani binnen waar ons hotel een waar Palazzo blijkt te zijn. Daar wordt Jaap weer vrolijk van. In de kamer naast ons is een hoop Italiaans gedoe, want er gaat een stelletje trouwen en daar wordt iedereen gekleed. Ze lopen er dan ook fantastisch gekleed bij. Nadat we ons opgefrist hadden liepen we Trani in. Een mooi stadje met een mooie haven en na wat zoeken grote winkelstraten. Om een uur of 8 hadden we wel zin in een hapje en liepen we wat te zoeken. Diana zag een oud tratoriaatje met een Italiaan die ons door een donker hol zijn tuin in loodste. Jaap z'n gezicht ging op onweer maar we zaten er al en de azijnachtige wijn stond op tafel. Dat kon Diana dan ook weer niet aan en in het beste Italiaans vroeg ze een fles Pinot Grigio. Dat lukte. Diana had nog de illusie dat we dan wel fantastisch eten zouden krijgen, we waren de enige gasten tenslotte. Toen het eten geserveerd werd bleek ook waarom. Zelfs in Italie is er soms slecht eten.  Gelukkig maakte de Pinot een hoop goed. Diana heeft Jaap beloofd volgende keer wel naar hem te luisteren :-). Tot morgen.