Dag 7 Palagianello - Putignano 45 km 650 mtr stijgen 750 mtr dalen

Vanmorgen werden wij getrakteerd op een zeer uitgebreid ontbijt. We sliepen in een resort waar de heer des huizes ons gisteren al had verwelkomd en vanmorgen klaar stond om naar het ontbijtbuffet te wijzen en de benodigde koffie te bezorgen. Van de vrouw des huizes hebben wij niets gezien, wel gehoord want er was een felle discussie met haar man waar we niets van verstonden. Nadat we onze buikjes vol hadden, laadden we de fietsen met de tassen en reden we weg. Onze route gaf aan dat we 8 pukkels te nemen hadden met en stijgingspercentage van 10 %. Dus niet zoveel kilometers vandaag,, wel grote uitdagingen. In de omschrijving stond ook dat we 2 soorten landschappen zouden beleven. Ook daar was niets van gelogen. Het eerste gedeelte was veel landbouw, in het tweede gedeelte zag je veel stenen muurtjes en veel Trulli. Trulli zijn de iconisch gevormde huisjes die je in Puglia ziet. Allemaal puntmutsen dus in het landschap. Het weer had vandaag ook een ander gezicht. Wolken en we voelden zelfs een paar druppels. Jaap wilde al schuilen, Diana vond dat onzin, je droogt vanzelf weer en zolang je nog niet kleddernat wordt is er helemaal geen reden tot paniek. Diana had gelijk, op 10 druppels na, bleven we de regen voor en werd de lucht steeds lichter. In Noci trakteerden we onszelf weer op een Cafe Leccese. Voor wie het wil weten, dat is een glas met zoete amandelmelk en ijsklontjes en daarin een supersterke espresso. Even roeren en je hebt een heerlijk drankje. Na al dat dalen en stijgen, want we moesten 8 keer omhoog en naar beneden kwamen we aan in het historisch centrum van Putignano bij ons hotel. We fietsten er eerst voorbij, en vonden uiteindelijk de receptie. Helaas  was  de deur op slot en na 2 keer bellen geen enkele reactie. Het was 2 uur, dus waarschijnlijk siesta. Wat nu.. we hadden onderweg een terras gezien, dus daar maar heen om te lunchen. Na een goede lunch en 3 witte wijn om een uur of 4 weer terug naar het hotel. Ja daar zat iemand. Een jonge man keek ons vermoeid aan, Oh ja, jullie zijn van Puglia cycling... aan de overkant kan je de fiets parkeren. Waar is jullie bagage? Op onze fiets. Is dat alles? Ja, we vervoeren onze eigen bagage. De jonge Italiaan ging steeds blijer kijken. Hij was gewend om grote koffers aangeleverd te krijgen via bagage vervoer. Dat wij onze eigen bagage mee hadden had hij nog nooit meegemaakt. We hadden meteen een vriend. Dit hotel is geen echt hotel zoals je het kent. Zij hebben verschillende kamers in verschillende panden in de stad. Daar werden we naartoe gebracht. Een schitterende kamer in een verder leegstaand pand wat ook te koop is. Toen we aankwamen in de stad rond 14.00u zag het er allemaal een beetje belabberd uit. Geen mens op straat en het hotel ook nog gesloten. Maar na onze siesta bleek dat onze reisagent ons ook nu weer op de juiste plek had geparkeerd. We zaten in het meest hippe en levendige deel van de stad. Een doolhof van nauwe straatjes a la Lissabon en Napels. We waren alleen even vergeten dat het zaterdag is dus was het lastig om nog ergens buiten een hapje te eten. Dan maar binnen gezellig gegeten. Daarna nog maar even op het plein een biertje gedronken. We waren de enige toeristen op dat plein en hebben genoten van al die italianen. De snor is helemaal in en de jeugd loopt in alleen maar vintage kleding. Geweldig, het leek wel alsof we 50 jaar terug in de tijd waren. Jaap liep een betje voor lul in zijn mister Marples korte broek. Maar gelukkig maakt zijn blonde woeste haardos weer een hoop goed.