Dag 9 van Hunt Valley (Maryland ) naar Washington (District of Colombia)

Vanmorgen ging om kwart voor 6 de wekker zodat Diana om 6 uur enigszins wakker Laura kon feliciteren met haar 15e verjaardag. Na dat telefoontje moesten we om 6.15 uur de tassen inladen en om half 7 ontbijten omdat we om 7 uur op de fiets wilden/moesten zitten om de 81 mijl (131 km) van deze dag te fietsen. De hoogtebelofte was 4270 feet ( 1350 meter) dus er lagen mooie uitdagingen in het verschiet. We begonnen met een mooie foto van ons International Team ( Wayne en Diane uit Wales, Arnold en Ken uit Florida en us from the Netherlands).

De Amerikanen in de groep beschouwen deze trip niet als een vakantie maar meer als een deel van hun Bucketlist. Ondertussen kijken wij er ook wel zo naar. Tijdens de RAP (de briefing voor de volgende fietsdag) werd ons verteld dat we goed uit moesten kijken omdat er veel verkeer op de weg naar Washington was. Een groepslid is door een VAN van de weg gereden maar gelukkig is het goed afgelopen.Je moet dus de hele dag geconcentreerd rijden. De meeste automobilisten zijn heel aardig en houden goed rekening met je maar af en toe rijdt er een idioot langs die je verzoekt op te rotten. Ook rijd je af en toe rond en hoor je opeens een geweerschot in het bos.Dat is best wel schrikken. 

De tour van vandaag begon met weidse uitzichten met veel heuvels ( anders zie je niet zoveel) gevolgd door een tour langs een stromende rivier door een park genaamd Rocky Creek. Dit pad leidde ons uiteindelijk de stad Washington in. Gelukkig had Shane met verf op de weg pijltjes gezet zodat we de goede afslagen zouden nemen. Bij een pijltje stond de tekst "LOOK UP" en wij zagen opeens 3 torens boven het bos uitkomen. (Zie Foto ).Een bijzonder moment . 

Op een gegeven moment verlieten we de rivier en kwamen in het centrum van Washington terecht. Het was net alsof we kilometers lang onder de grond hadden gereden en in een hele andere wereld terecht waren gekomen. Toen we opeens in die drukte terecht kwamen vielen 2 mensen van onze groep van hun fiets. We waren toch wat vermoeid en besloten te gaan lopen als het te druk werd. Gelukkig viel dit mee en hoefden we alleen een grote rotonde te veroveren om in ons hotel te komen. In het stadsdeel Georgetown is het goed toeven en morgen even een dagje niet op de fiets.....